در چه آزمایش هایی از دستگاه سانتریفیوژ استفاده میشود؟

سانتریفیوژ یکی از دو نوع روتور را در خود جای داده است که لوله هایی را در محل جدا شدن قرار می دهد. روتورهای با زاویه ثابت لوله ها را با زاویه پایدار (معمولاً 45 درجه) نسبت به محور چرخش نگه می دارند. روتور سطل چرخشی هنگامی که نیروی گریز از مرکز اعمال می شود ، خارج می شود و سلول ها را در زاویه تقریبی 90 درجه نسبت به زاویه چرخش نگه می دارد. 

به یاد بیاورید که مواد متراکم بیشتری نسبت به زاویه نیروی مرکز گریز از یکدیگر جدا می شوند. بنابراین در روتورهای سطل چرخشی ، مواد گلوله شده در پایین لوله سانتریفیوژ مخروطی شکل ایجاد می شود در حالی که لوله های پردازش شده در یک روتور با زاویه ثابت در کنار آن رسوب ایجاد می کنند. اگر مواد جامد در زاویه لوله قرار بگیرند ، این می تواند مشکل ساز باشد.

این واقعیت که روتورهای سطل تاب دار موقعیت رسوبی بالاتری را ارائه می دهند ، آنها را به گزینه ای آشکار برای سانتریفیوژ نمونه ها در اکثر شرایط تبدیل می کند. با این حال ، روتورهای زاویه ثابت مزایای ارزشمندی را ارائه می دهند که اغلب آنها را به گزینه مطلوب تری تبدیل می کند. آنها چه هستند؟ اول ، به دلیل فاصله لوله های ساده و کارآمد ، یک روتور با زاویه ثابت می تواند مقدار بیشتری از لوله ها را در مقایسه با سطل متحرک سطل خود نگه دارد ، و آن را برای کاربردهای با بازده بالا عملی تر می کند.

 بعداً ، در نتیجه طراحی سفت و سخت مواد آلیاژی فلز ، روتورهای ثابت می توانند در هنگام جداسازی ماکرومولکولهای بیولوژیکی مانند RNA ، DNA و پروتئین ، مقاومت گرانشی بسیار بالاتری را تحمل کنند. سرانجام ، محققان اغلب مایل هستند مواد گلوله شده را پس از سانتریفیوژ به طور مکرر بشویند. قرار دادن گلوله در کنار لوله باعث می شود تا بدون امکان ایجاد مزاحمت در گلوله ، راحت تر با محلول شسته شود.